Özlemek…
Bazen birini özlersin herkes o olur ya birden, bazen de hiç kimse o olamaz. Sadece onun olması gerekir ve birden kendini ismini sayıklarken, resimlerine bakarken bulursun. O da yetmez sesini duymak istersin… O da yetmez kokusunu almak istersin… Atarsın kendini sokaklara… kalabalıklarda kaybolup özlemini gidermek için… Biraz iyi gelir gibi olur… Sonra birden kalabalıkta bile onu bulmaya çalışırsın… Önünden geçen adamın kokusu, onun kokusuna benzer… Herkes sana bakıyormuş gibi gelir… Sanki onu özlediğini anlarmışcasına…
Bu kadar güzel anlatılabilirdi