Niye Bu Kadar Çok Sevdik Sanal Şeyleri?

Sahi niye bu kadar çok sevdik ki sanal şeyleri? Sanal aşklar? Sanal sohbetler? Sanal oyunlar? Sanal sex? Sanal eğitimler?

Dikkat edersek yukarıdaki, sanal yapılan şeyler, aslında kişinin tek başına yapacağı şeyler değil. Birilerine ihtiyacımız var. Peki bu birilerini reel hayatta bulamıyor muyuz, hele ki bu kadar nüfus patlamasının yaşandığı zamanlarda? Reel hayatta insanlardan bu kadar kaçıp yalnızlaşırken, sanal ortamda maksimum seviyede sosyalleşmemize ne demeli. Sanal ortamda yalan söylemek, maske takmak, kendini coverlamak, küfretmek, saldırgan olmak daha kolay diyeceksiniz belki ama artık reel ortamda da benzer sahnelerin hepsi o kadar profesyonelce yaşanıyor ve oynanıyor ki. Hepimiz birer cyborg gibiyiz artık.

Geri gitmeyi ve geri adım atmayı çok sevmem ama artık eski yaşamlar, yaşantılar  daha bir cazip geliyor. Hatta bazen şu cümleleri bile kuruyoruz. “Onların ellerinde bizim gibi imkanları yokken, böylesine muazzam şeyleri nasıl yapmışlar, başarmışlar, yaşamışlar diyoruz” değil mi? O zaman geçmişimizi tekrar bir gözden geçirmenin, sahiplenmenin, örnek almanın zamanı gelmiş. Çok koptuk ondan, çok uzak kaldık ve kaybolduk…